Bliżej konsumenta

W PRLu reklamowały produkty, które i tak były nie do kupienia, bo sklepy były puste. Skoro więc miały znaczenie tylko dekoracyjne, to czemu ich nie przywrócić?

Gigantyczne murale były sposobem na zagospodarowanie odsłoniętych ścian szczytowych poszarpanej przez wojnę Warszawy. Przy okazji dawały do zrozumienia, że władza dba o naród, a towaru w sklepach jest tyle, że aż trzeba ludzi zachęcać do kupowania. Niektóre z nich były świetne graficznie. Nic dziwnego – tworzyli je profesjonalni graficy bez nadzoru speców od reklamy, więc nie trzeba było iść na kompromisy z komercją. Inne były głupio dosłowne, ale może to nawet lepiej, bo dzięki temu roztaczały niepowtarzalny wdzięk PRLu, który po latach już nie drażni, a u starszych wywoła łzę wzruszenia.

Czar PRLu
Wszystkie stanowiły element siermiężnej przestrzeni publicznej Warszawy, nadawały jej dziwaczny, bajkowo – obciachowy charakter, który jest nie do podrobienia, stanowi świadectwo epoki. Dlatego PRLowskie murale są częścią naszej historii i dziś stanowią zabytki tak samo jak zachowane gdzieniegdzie napisy „Rozminowano”, albo osiemnastowieczna tablica z domu przy Świętojańskiej 21, z informacją, że kamienica jest liberowana od obowiązku udostępniania noclegu posłom na Sejm.

Anna Brzezińska, autorka akcji „Bliżej konsumenta” i absolwentka kulturoznawstwa na Wydziale Polonistyki UW postanowiła dokumentować ocalałe murale, zbierać fotografie pokazujące je w czasie największej świetności, a nawet rozpoczęła starania o odtworzenie najbardziej spektakularnego. Poldrob z Ronda Wiatraczna – kto go raz widział ten pamięta. Jajko – gigant i jednooki kurczaczek padły ofiarą termomodernizacji całkiem niedawno – w 2010. „Bliżej konsumenta” stara się o przywrócenie tego muralu, który był symbolem Grochowa. Popieramy.

Więcej na ten temat: www.blizejkonsumenta.pl

Weź udział w ankiecie ws. reklamy Poldrobu