Neon, państwo i miasto

Otóż spełnia się sen towarzyszący nam od wieków, a przynajmniej od półtora roku, kiedy to rodziły się pierwsze koncepcje klubu, który później przyjął nazwę państwomiasto. Od początku gardłowaliśmy za tym, aby to miejsce promieniowało nie tylko do środka, ale żeby stało się wzorem postaw polegających na dbaniu nie tylko o swoje ale i o publiczne, o pozytywne zmiany w przestrzeni publicznej nadające okolicy życia, wdzięku i miejskiego charakteru. Zmiany które z dziury zabitej dechami, pełnej ponurych ścieków komunikacyjnych i nijakości, z miejsca o nazwie Warszawa, a z twarzy podobnego zupełnie do nikogo stworzy przyjazną i bezpretensjonalną, a jednocześnie charakterystyczną przestrzeń, w której ludziom po prostu będzie chciało się przebywać, w którym jednocześnie będą mieli poczucie, że są w metropolii XXI wieku i że są zanurzeni w lokalności, z jej tradycją i niepowtarzalnym kolorytem.

Stoliki przed państwemmiastem już są, są też pufy i stojak na rowery. Przestrzeń która jeszcze rok temu była martwa, teraz żyje i ma się dobrze. Luzik roztacza tu swe skrzydła nad nietłumnym acz licznym gronem bywalców i przypadkowych przechodniów. Do pełni szczęścia potrzeba już tylko symbolu, który zepnie i nazwie to wszystko, a przechodniom da sygnał jak trafić do państwamiasta.

Jeszcze w lipcu razem z państwemmiastem zawiesimy nad wejściami dwa charakterystyczne i nienarzucające się neony, które nadadzą temu miejscu identyfikacji, jeszcze bardziej zwiążą je z Warszawą, a jak dobrze pójdzie będą zapamiętane przez warszawiaków i staną się jednym z symboli miasta. Państwomiasto planuje małą imprezę na otwarcie, a my osobny wpis o neonach, o tym skąd taki a nie inny ich kształt i jak powstawały.