JEST!

Jest! Już wozi pasażerów. Długo to trwało, ale wreszcie druga linia metra została otwarta.

Nowe metro jest krótkie – ma zaledwie 6 km. Z pierwszej na ostatnią stację jedzie się niespełna kwadrans. Pociągi nie mkną tak szybko, jak w Budapeszcie, a na krawędziach peronów nie ma bezpiecznych drzwi, jak w Barcelonie. Nad stacjami straszą wentylatornie zawalidrogi, których nie udało się ukryć pod ziemią, jak w Berlinie. Ale stacje są przestronne, wygodne, estetyczne, zaprojektowane i wykonane z rozmachem i zgodnie z najnowszymi zasadami organizacji metra. Jest to wielki skok cywilizacyjny i – konsekwentnie – sukces naszego miasta.

Kiedy rozpoczynano budowę tego odcinka metra, już trwała budowa nowego lotniska w stolicy Niemiec, w jednym z najbogatszych krajów świata, znanym z perfekcyjnej organizacji. Teraz metro w Warszawie już funkcjonuje, a budowa lotniska w Berlinie ciągnie się nadal i pogrąża w kolejnych opóźnieniach, dodatkowych miliardach euro, w oskarżeniach o nieudolność i marnotrawstwo.

Budowa drugiej linii metra to inwestycja, której znaczenia nie można przecenić. To nie tylko wielki skok w poprawie komunikacji wschód – zachód. To też wielki skok jakości i tempa budowy. W niepamięć poszło ślamazarne dłubanie w ziemi z czasów I linii, kiedy miasto było w stanie w jednym rzucie zbudować jedną, góra dwie stacje. Teraz w jednej czterolatce wybudowano ich siedem. Wiadomo – w Chinach buduje się na raz 17 – ale stołeczne tempo i tak bije dotychczasowe rekordy. Pod ziemią nie pracowali górnicy, jak za króla Ćwieczka, ale specjalistyczne maszyny, które w półtora roku wydrążyły tyle tuneli, ile górnikom udałoby się zbudować w lat sześć – i to pod warunkiem, że zdołaliby się przebić pod Wisłą. To jest krok w XXI wiek i trzeba bardzo dużo złej woli żeby powiedzieć, że to nie jest nic wielkiego.

Oczywiście można było zbudować więcej, krócej i lepiej. Ale ta budowa, jaka by ona nie była, wpisuje się poczet sukcesów przełamujących impas polskich inwestycji. Impas, który był elementem polskiej tradycji wyśmiewanej jako polnische Wirtschaft – tradycji nieudolności w realizowaniu wielkich budów zatrzymywanych w połowie realizacji lub umierających na kartach planów i strategii. Oto proszę historia zupełnie jak nie z Polski: wybudowano i oddano do użytku wielki fragment metra w centrum i za chwilę rusza rozbudowa na Woli i Targówku.

Metro pokazało nam, że nie żyjemy już w czasach, których symbolem były pola we wsi Baranów pod Grodziskiem Mazowieckim, gdzie znajdowało się zarastające krzakami niepowstałe skrzyżowanie nieistniejącej autostrady z niewybudowaną Centralną Magistralą Kolejową. Druga linia metra to przykład na to, że się udało. I to nie cudem ani przypadkiem. Jej otwarcie to wypracowany od początku do końca sukces współczesnego samorządu polskiego.

To już historia: niepowstałe skrzyżowanie nieistniejącej autostrady z niewybudowaną Centralną Magistralą Kolejową
  fot. Wikipedia

Druga linia metra to jest inwestycja, która wpisuje Warszawę w awangardę rozwijających się miast. To sukces tak duży, że aż prosi się o obrzucenie błotem. Z niecierpliwością czekamy zatem na medialne hejty i wojnę polsko-polską w wykonaniu rzetelnych inaczej dziennikarzy, miejskich aktywistów obalających reżim HGW, czy wielkich partii na „P” walących się po głowach maczugami. Nie możemy się doczekać kiedy nasi krajowi pieniacze zaczną dowodzić, że było za drogo, że trzeba było wybudować tramwaj zamiast, że lepszy byłby buspas, że to głupota żeby metro budowano pod ziemią, że metro jest tylko pijarową zabawką, że warszawiacy w głębi duszy tego metra nie chcą, tylko wstydzą się przyznać. Że nie było warto.

 W tych miastach zakończono budowę nowych odcinków metra w 2014 r.

Miasto	Data otwarcia pierwszej linii	Całkowita liczba stacji
Mińsk	1984	29
Rio de Janeiro	1979	35
Salvador	2014	5
São Paulo	1974	65
Sofia	1998	27
Changsha	2014	19
Nankin	2005	92
Pekin	1971	232
Wuxi	2014	24
Kair	1987	61
Bangalore	2011	16
Mumbaj	2014	12
Teheran	2000	85
Panama	2014	14
Lima	2011	26
Warszawa	1995	28
Moskwa	1935	194
Waszyngton	1976	91
Ankara	1997	45
Bursa	2002	38
Izmir	2000	17
Stambuł	1989	65
Budapeszt	1896	52
Mediolan	1964	103